Σχέδια, Ιδέες, Κατασκευές, Δημιουργίες

Ένα παλιό μπαούλο από καπετανόσπιτο της Άνδρου, που έχω ξεκινήσει την επισκευή του, χρησιμοποιήθηκε σαν ντεκόρ και βάση για μια εορταστική διακόσμηση.  Από το ξεκίνημα της διακόσμησης οι πιο κάτω φωτογραφίες.

Είναι καιρό τώρα που δεν έχει παρουσιασθεί κάτι καινούργιο εδώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν ιδέες και κατασκευές και σ' αυτή τη περίοδο. Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίστηκε με μεγάλη επιτυχία ήταν το εξής: σε παλιό πέτρινο σπίτι υπήρχε ένα πολύ μικρό άνοιγμα που χρησιμοποιείτο ως παράθυρο. Έπρεπε να κλείσει εν΄ όψει του χειμώνα. Όμως δεν θέλαμε να χάσουμε καθόλου από το φως και τον αέρα που μπορούσαμε να έχουμε.  Άρα η τοποθέτηση ενός σύγχρονου αλουμινένιου παραθύρου (που έχει χοντρά εξαρτήματα) αλλά ακόμη και ενός ξύλινου (που θα μπορούσε να είναι λίγο λεπτότερο) αποκλειόντουσαν γιατί θα μας περιόριζαν πολύ (οι διαστάσεις του ανοίγματός μας είναι περίπου 40 x 35 cm). Στην πιο κάτω φωτογραφία το άνοιγμα στον πέτρινο τοίχο και στην αμέσως επόμενη φωτογραφία η λύση μας. Το άνοιγμα η κατασκευή που το κλείνει. Σχεδόν περνάει απαρατήρητη. Ολόκληρο το παράθυρο με τον μηχανισμό του. Το τζάμι δεν έχει κινούμενο πλαίσιο στην κάτω μεριά και γι' αυτό

Λεπτομέρειες από το τούβλο που έχει γίνει φωτιστικό.  Εδώ σε λειτουργία: https://3.b...29_v1.jpg

Τιμοκατάλογος - Σεπτέμβριος 18 (από την έκθεση) https://mega.nz/#!CzIQlKiQ αρχείο PDF

Λεπτομέρειες από την έκθεση του περασμένου Σεπτέμβρη.

Συμμετοχή μου στην φετινή, 8η Έκθεση των "Εν Χαλκίδι Κυμαίων". Δημαρχείο Χαλκίδας, αίθουσα Αριστοτέλης, 5-13 Σεπτεμβρίου 2018.

Το είχε κάνει δύο φορές ξυλουργός χωρίς επιτυχία. Η μέθοδος που εφάρμοσα και ο τρόπος που έκρυψα την βίδα (πριν περαστεί το τελικό λούστρο). Στις φωτογραφίες και ο "βοηθός" μου.

Σήμερα την τιμητική του έχει ο Δαυίδ Δούκας. Αφού τα πιάτα είναι δικές του δημιουργίες. Τα σχέδια τα έχει εμπνευσθεί από την ελληνική λαϊκή παράδοση. Τα ίδια τα πιάτα είναι ελληνικά, από τα περισσεύματα μιας καλής ελληνικής βιομηχανίας που κάποτε διακρινόταν για τα προϊόντα της. Βρίσκονταν παρατημένα στο περίγυρό της. Είναι ψημένα αλλά πριν από το στάδιο της τελικής υάλωσης. Το χταπόδι είναι εντελώς έμπνευσης του δημιουργού. Ο δικέφαλος στηρίζεται σε ένα σχέδιο από το βιβλίο του Ανδρ. Ανατολίτη "Επτάνησα" (εκδ. Μαλλιάρης παιδεία)

Μεγάλων διαστάσεων (1τμ και πλέον) χαμηλό (περίπου 35 εκ) με μεγάλα, συμπαγή τετράγωνα πόδια (15x15 εκ). Φυσική απόχρωση του ξύλου (ανιγκρέ, οξυά).   Σχεδίαση 2000

Λοιπόν αυτό το "λεπτομέρειες (από ένα ...)"   ήταν από το μπαούλο που φαίνεται στις φωτογραφίες πιο κάτω. Είναι φτιαγμένο από ξύλο βελανιδιάς (οι τάβλες είναι σανίδια πατώματος). Υπάρχουν πολλές μικρές λεπτομέρειες (τα χερούλια στο πλάϊ, τα πόδια, ο εξαερισμός και φυσικά η επάνω λαβή και το κλείσιμο, πολλά από αυτά από μπρούτζο). Στο εσωτερικό είναι ντυμένο με αρωματικό χαρτί, σαν αυτό που παλιά έβαζαν συνήθως σε βαλίτσες, τσάντες ή ντουλάπια (βρίσκεται κάπως δύσκολα και, τα εγγλέζικα έχουν πιο φίνα μυρωδιά). Η δρύς (βελανιδιά) είναι πολύ γερό και όμορφο ξύλο και το τελικό αποτέλεσμα το αδικούν λίγο οι φωτογραφίες που δεν μπορούν να αποδώσουν το πραγματικό χρώμα και την υφή του ξύλου.   πλαϊνή πλευρά και λαβή επάνω λαβή και κλείσιμο και λεπτομέρειες της πίσω πλευράς

Λοιπόν συνεχίζουμε την Arte Povera και τις ιδέες με απλά υλικά που υπάρχουν γύρω μας και τους δίνουμε νέες χρήσεις. Πάντοτε όμως επιδιώκοντας το αποτέλεσμα να είναι στο μέγιστο βαθμό καλοδουλεμένο και όσο το δυνατό άψογο (άλλωστε αυτό είναι και γενικότερη καλλιτεχνική και κατασκευαστική αρχή που ακολουθώ και στο βαθμό που γίνεται παρουσιάζω στο sxediokaikataskeves .  Αυτή τη φορά το υλικό μας είναι μισή καρύδα. Μάλιστα είχε ραγίσει και χρειαζόταν κόλλημα (χρησιμοποιήθηκε για αυτό ενισχυμένη κόλλα 2 συστατικών) και τις έλειπε ένα κομμάτι οπότε χρειάστηκε να φτιαχτεί κάποιο υλικό για να συμπληρωθεί στο σημείο αυτό (περίπου 3 cm). Για το λόγο αυτό πειραματίστηκα με ένα στόκο που έφτιαξα από κόλλα βινυλίου και χώμα. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Η βάση είναι ένα περίσσευμα από ένα χαλασμένο ινδικό κηροπήγιο. Στο κάτω μέρος έχει μπει ύφασμα για να μην γδέρνει τις ευαίσθητες επιφάνειες. Η επιφάνεια του χώματος έχει σκεπασθεί με μούσκλια για διακοσμητικούς λόγους αλλά και για

Φτιάχνουμε ένα γλαστράκι από ένα πλαστικό δοχείο και το ντύνουμε με ύφασμα. Τα υλικά μας είναι πάμφθηνα ή μάλλον δωρεάν. Το τελικό αποτέλεσμα όμως δεν έχει καμία σχέση με την φτήνια των υλικών μας. Ανάλογα με την λεπτομέρεια της δουλειάς μας και το ύφασμα που διαλέγουμε μπορούμε να έχουμε αποτέλεσμα από μίνιμαλ... έως πολυτελές, κλασσικό ή και λίγο βυζαντινό κλπ. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν φαίνεται λίγο και το ότι για να ντύσουμε σωστά ένα στρογγυλό και κωνοειδές πλαστικό δοχείο το κόψιμο θέλει να ακολουθήσει την περιφέρεια ενός κύκλου. Η κόλλα που χρησιμοποιήθηκε (και είναι μια καλή επιλογή γιατί είναι γερή και εντελώς διαφανής, χωρίς γυαλάδες) είναι βιβλιοδεσίας. Στα μαγαζιά με σχετικά είδη μπορεί να βρεθεί (πλέον λίγο δύσκολο για διάφορους λόγους). Κοντά στο Πολυτεχνείο πάντως την βρίσκετε εύκολα. Τα υπόλοιπα βρίσκονται γύρω μας συνήθως, αρκεί να τα δούμε και να τους δώσουμε νέες ευκαιρίες!           Εργαλεία: χάρακας, ψαλίδι, κοπίδι, κόλλα κα

Η κομποστοποίηση είναι εύκολη, χρήσιμη και αποδοτική. Αρκεί βέβαια να έχει κανείς χώρο για να συγκεντρώνει τα υλικά που θα γίνονται κομπόστ. Στη περίπτωση που υπάρχει αυλή αυτό είναι πραγματικά πανεύκολο. Σε μπαλκόνι αναγκαστικά μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει μόνο έτοιμους κάδους κομποστοποίησης και φυσικά σε αυτή τη περίπτωση το κόστος τους είναι κάπως τσουχτερό. Σε κάθε περίπτωση πάντως: μια ωραία λύση για να μαζεύουμε στη κουζίνα τα υλικά, πριν τα πάμε στο χώρο-δοχείο κομποστοποίησης, είναι ένα μεταλλικό κουβαδάκι που μπορούμε να το ζωγραφίσουμε ή βάψουμε. Και έτσι θα είναι μία χαρούμενη νότα δίπλα μας και θα μας θυμίζει το να μαζεύουμε με κέφι το υλικό για το κομπόστ μας. Το δικό μας κουβαδάκι (εύκολα το βρίσκει κανείς σε μαγαζιά με είδη μαστορικής) είχε μόνο 5,50 €. Σε γενικές γραμμές κρατάει για πολλά χρόνια χρήσης, αρκεί να το πλένει και ανανεώνει που και που κανείς... ζωγραφιά του ΔΚΣ

Θα το παρουσιάσουμε τις επόμενες ημέρες. Ως πρόγευση μόνο το χερούλι και το κλείσιμο.

Το τραπέζι που επισκευάσαμε και βάψαμε με ένα κόκκινο της φωτιάς είναι 90 χρόνων. Φυσικά οι κολλήσεις δεν έχουν γίνει με ηλεκτροκόλληση. Τότε άλλωστε δεν υπήρχε. Όλες οι ενώσεις είναι πριτσινωτές. Περιττό να ειπωθεί ότι είναι πιο γερό και σταθερό από ένα καινούργιο αντίγραφο. Η επιφάνεια πριν βαφεί στοκαρίστηκε αρκετά χέρια για να διορθωθούν οι ατέλειες του χρόνου. Μετά βάφτηκε με αντισκουριακό και λαδομπογιά. Και το τραπεζάκι που εξυπηρέτησε προππαπούδες και προγιαγιάδες και είχε δουλέψει και σε κάποιο καφενείο, συνεχίζει να μας εξυπηρετεί και να μας ευφραίνει!

Σίδηρος και λαμαρίνα 5 mm για τη βάση και 2 mm για το επάνω μέρος (βάση του κεριού). Ελαφρά οξειδωμένα, αλλά σταθεροποιημένα με στρώματα διαφανούς βερνικιού (σε σπρέϊ). Εδώ χρησιμοποιείται ως απλό διακοσμητικό. Επάνω του είναι τοποθετημένο ένα μικρό κηροπήγιο " ΟΣΕ ¨-ως μια σιδερένια βάση- και φλοιός ευκαλύπτου.

Ένα ραγισμένο ποτηράκι ούζου το κάνουμε μία μολυβδοθήκη ντυμένη με ύφασμα. Κόστος: 0 Χρόνος: 1 ώρα