Αγορασμένο από μαγαζί της Χαλκίδας, προφανέστατα ελληνικής κατασκευής. Υπήρχε στο σπίτι της γιαγιάς μου. Μετά στο δικό μου. Κάποια στιγμή -δυστυχώς- έσπασε. Και το χειρότερο όλων: χάθηκαν κάποια κομματάκια και έμεινε μία γυάλινη μύτη τόσο μυτερή που τρόμαζες. Επίσης ο κάθετος μεταλλικός σωλήνας καταστράφηκε κατά την προσπάθεια αποσυναρμολόγησης. Τελικά, κολλήθηκαν τα υπάρχοντα κομμάτια γυαλιού, συμπληρώθηκε με αυτοσχέδια μέθοδο το ελλείπον, λειάνθηκε και γυαλίστηκε όλο το γυάλινο καπέλο ... και στην αφή δεν καταλαβαίνεις τις ρωγμές ή το συμπλήρωμα. Το σπασμένο μεταλλικό κομμάτι αντικαταστάθηκε από μέταλλο και θερμοπλαστικό και εξωτερικά ξαναπήρε το χρώμα και την πατίνα του μπρούτζου. Έγιναν και κάποιες βελτιώσεις στην στήριξη του γυαλιού με το μέταλλο. Πλέον το φωτιστικό μας, στην 8η δεκαετία της ζωής του, συνεχίζει να μας φωτίζει. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, ολοκληρωμένο και τα κύρια στάδια από την δουλειά που έγινε!