Σχέδια, Ιδέες, Κατασκευές, Δημιουργίες

Φτιάχνουμε ένα γλαστράκι από ένα πλαστικό δοχείο και το ντύνουμε με ύφασμα. Τα υλικά μας είναι πάμφθηνα ή μάλλον δωρεάν. Το τελικό αποτέλεσμα όμως δεν έχει καμία σχέση με την φτήνια των υλικών μας. Ανάλογα με την λεπτομέρεια της δουλειάς μας και το ύφασμα που διαλέγουμε μπορούμε να έχουμε αποτέλεσμα από μίνιμαλ... έως πολυτελές, κλασσικό ή και λίγο βυζαντινό κλπ. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν φαίνεται λίγο και το ότι για να ντύσουμε σωστά ένα στρογγυλό και κωνοειδές πλαστικό δοχείο το κόψιμο θέλει να ακολουθήσει την περιφέρεια ενός κύκλου. Η κόλλα που χρησιμοποιήθηκε (και είναι μια καλή επιλογή γιατί είναι γερή και εντελώς διαφανής, χωρίς γυαλάδες) είναι βιβλιοδεσίας. Στα μαγαζιά με σχετικά είδη μπορεί να βρεθεί (πλέον λίγο δύσκολο για διάφορους λόγους). Κοντά στο Πολυτεχνείο πάντως την βρίσκετε εύκολα. Τα υπόλοιπα βρίσκονται γύρω μας συνήθως, αρκεί να τα δούμε και να τους δώσουμε νέες ευκαιρίες!           Εργαλεία: χάρακας, ψαλίδι, κοπίδι, κόλλα κα

Η κομποστοποίηση είναι εύκολη, χρήσιμη και αποδοτική. Αρκεί βέβαια να έχει κανείς χώρο για να συγκεντρώνει τα υλικά που θα γίνονται κομπόστ. Στη περίπτωση που υπάρχει αυλή αυτό είναι πραγματικά πανεύκολο. Σε μπαλκόνι αναγκαστικά μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει μόνο έτοιμους κάδους κομποστοποίησης και φυσικά σε αυτή τη περίπτωση το κόστος τους είναι κάπως τσουχτερό. Σε κάθε περίπτωση πάντως: μια ωραία λύση για να μαζεύουμε στη κουζίνα τα υλικά, πριν τα πάμε στο χώρο-δοχείο κομποστοποίησης, είναι ένα μεταλλικό κουβαδάκι που μπορούμε να το ζωγραφίσουμε ή βάψουμε. Και έτσι θα είναι μία χαρούμενη νότα δίπλα μας και θα μας θυμίζει το να μαζεύουμε με κέφι το υλικό για το κομπόστ μας. Το δικό μας κουβαδάκι (εύκολα το βρίσκει κανείς σε μαγαζιά με είδη μαστορικής) είχε μόνο 5,50 €. Σε γενικές γραμμές κρατάει για πολλά χρόνια χρήσης, αρκεί να το πλένει και ανανεώνει που και που κανείς... ζωγραφιά του ΔΚΣ

Θα το παρουσιάσουμε τις επόμενες ημέρες. Ως πρόγευση μόνο το χερούλι και το κλείσιμο.

Το τραπέζι που επισκευάσαμε και βάψαμε με ένα κόκκινο της φωτιάς είναι 90 χρόνων. Φυσικά οι κολλήσεις δεν έχουν γίνει με ηλεκτροκόλληση. Τότε άλλωστε δεν υπήρχε. Όλες οι ενώσεις είναι πριτσινωτές. Περιττό να ειπωθεί ότι είναι πιο γερό και σταθερό από ένα καινούργιο αντίγραφο. Η επιφάνεια πριν βαφεί στοκαρίστηκε αρκετά χέρια για να διορθωθούν οι ατέλειες του χρόνου. Μετά βάφτηκε με αντισκουριακό και λαδομπογιά. Και το τραπεζάκι που εξυπηρέτησε προππαπούδες και προγιαγιάδες και είχε δουλέψει και σε κάποιο καφενείο, συνεχίζει να μας εξυπηρετεί και να μας ευφραίνει!